ห่างหายจากการเขียนมานาน ครั้งนี้มีโอกาสได้กลับมาเขียนอีกครั้ง ... ได้มาทำในสิ่งที่เรารัก บางครั้งเราก็ต้องการแรงบันดาลใจ ในการที่จะทำอะไรสักอย่าง ... การเขียนก็เช่นกัน ... เราก็ต้องการแรงบันดาลใจ และในวันนี้เราก็ได้รับแรงบันดาลใจมาจาก คนๆหนึ่ง ...
เรื่องความรัก ... บางทีคนอื่นมอง เขาอาจจะมองว่า คู่นั้นดูเข้ากันจัง ดูเหมาะสมกันจัง แต่จะบอกอะไรให้ ไม่มีใครรู้ดีไปมากกว่า คน 2 คน บางครั้งสิ่งที่เราแสดงออกไปมันอาจจะดูสวย คนอื่นอิจฉา แต่ความจริง เราก็แอบอิจฉาคนอื่นอยู่เหมือนกัน (เรื่องจริง!) มีหลายครั้งที่เราเครียด เราคิด เราร้องไห้ ... จนถามว่าความสุขมีไหน ...
ความรักมันต้องใช้ความเข้าใจ และ เข้ากันได้จริงๆ ถ้ารู้สึกว่าเข้ากันไม่ได้ ... ก็ไม่ควรที่จะยื้อใช่ไหม ? เมื่อต่างคนต่างเอ่ยปากขึ้นมาแล้วก้ถึงเวลาที่ควรต้องแยกย้ายกันไป ... ต่อให้เวลามันผ่านไปนานแค่ไหน ถ้าคนเรามันอยู่ด้วยกันโดยที่ ทั้งคู่ไม่ยอมปรับตัวเข้าหากัน ... มีแต่อีกฝ่ายที่ปรับเข้าหา ... จนไม่เป็นตัวของตัวเอง "จนไม่เป็นตัวของตัวเอง" ... หลายครั้งที่เราคิดว่า เราไม่เป็นตัวของตัวเอง ... บางทีระยะเวลามันสร้างความผูกพัน แต่มันไม่ได้สร้างความรัก ,,,
บางที ... เรายอมปล่อยเพื่อให้ต่างคน ต่างได้ไปใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ให้คุ้ม เพราะบางทีการยื้อกันเพราะความผูกพัน มันอาจทำให้ฝ่ายใด ฝ่ายหนึ่งเสียโอกาส ,,,
เราก็มีเหตุผลของเรา ,,, มันเป็นเหตุผลที่เรามองมานานแล้วว่ายังไงมันก็ไม่รอด ... เรามีสิ่งที่เราต้องทำ เรามีสิ่งที่เราต้องการ อย่ามองว่าเราเห็นแก่ตัว ถ้าไม่ได้มารับรู้ว่าเราร้องไห้มามากแค่ไหน เราเสียใจมามากแค่ไหน เราเคยยิ้มให้กับคำว่ารักน้อยกว่าคำว่าเสียใจ เรื่องนี้ไม่มีใครถูกใครผิด ,,, มันเป็นการตัดสินใจ เราตัดสินใจตอนนี้มันไม่ได้เร็ว ... แต่มันเป็นการเปิดโอกาสให้ได้เดินไปใช้ชีวิตที่แต่ละคนต้องการ
ครั้งนี้ขอ ... ไม่เดินกลับไปจริงๆ ขอเดินไปข้างหน้าเพราะ ทุกอย่างมันพิสูจน์มาแล้วว่าเราเดินไปด้วยกันไม่ได้จริงๆ ^^
เราไม่ได้เสียใจ ไม่ได้ร้องไห้ จริงๆ ครั้งนี้แต่เรากลับสบายใจที่เป็นแบบนี้ ^^
จบเรื่องเก่าเพียงเท่านี้และเราจะไม่ถามหาอดีตอีก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น